IIPA / سالانه بیش از بیست میلیون نفر برای زیارت امام رضا، هشتمین امام شیعیان که بیش از هزار و دویست سال پیش به شهادت رسیده است، به مشهد در 900 کیلومتری تهران ( پایتخت ) سفر می کنند. مشهد از نظر حضور زائر یکی از مهم ترین شهرهای مقدس جهان می باشد. بیش تر زائرین از اقشار و اقوام و با فرهنگ های و پوشش های مختلف برای ثبت خاطرات این سفر مقدس ِمذهبی اقدام به تهیه نوعی عکس به روش سنتی می کنند که به این نوع عکاسی بومی، عکاسی زیارتی گفته می شود. در بیش تر آلبوم های عکس خانواده های ایرانی این عکس ها دیده می شوند. عکاسی زیارتی از سال 1923 میلادی در شهر مشهد به وجود آمده است. مهم ترین شاخصه ی عکاسی زیارتی پرده های نقاشی شده به روش بومی ایرانی می باشد که به عنوان پس زمینه استفاده می شوند. این نقاشی ها شامل تصاویر انتزاعی گنبد و بارگاه حرم امام رضا و شخصیت ها و حیواناتی است که در داستان های مذهبی مربوط به امام رضا وجود دارد. زائر با گرفتن این عکس ها لحظه ی مقدس و عرفانی زیارت را به یاد می آورد و با نشان دادن آن به دیگران، آن ها را در تجربه ی عرفانی خود شریک می کند. با به بازار آمدن دوربین های دیجیتال و موبایل هایی که با کیفیت خوب عکاسی می کنند و آسان و همه گیر شدن عکاسی، عکاسی زیارتی سنتی که قدمتی 90 ساله دارد در خطر از بین رفتن است. هم چنین به دلیل این که هیچ آرشیوی از نگاتیو این عکس ها تهیه و نگهداری نشده است این عکس ها به مرور زمان ارزش هنری و تاریخی پیدا کرده اند.
